Saturday, 21 February 2009


From Radha Rajan
Vigil Plainspeak on Madras Bar and Judiciary-
The writer is Editor, www.vigilonline.com


The lawlessness bordering on terrorism inside court hall 3 of the Madras High Court on 17th February and the violent clashes that erupted on the 19th in the campus between a section of the lawyers and the police which lasted for over three hours, is rooted not just in caste, the all-time handy whipping boy for anti-Hindu and non-Hindu secularists and Dravidian 'Tamils', but also in the religion of the warring castes. The time has come to break the studied silence of the secularists and the Dravidians on the issue. Meanwhile the rowdiness and sheer goondaism of the lawyers of Tamil Nadu as of this moment remains unabated as they continue to rampage across cities and towns vandalising shops, buildings and police property and threatening police men and officers on duty. This section of lawyer rowdies has not spared police housing quarters either. The Tamil Nadu government has now issued shoot-at-sight orders to the police. It had no other option.

The Tamil Nadu Assembly on the 20th evicted MLAs belonging to the AIADMK, the PMK, MDMK, the CPI and CPI (M) from the House; the Speaker of the Assembly had earlier refused to allow them to raise the issue in the House or discuss it. While the political position of the Opposition, taking a uni-dimensional view of the complex problem by roundly condemning only the police force for the violence was predictable and along expected lines, the statement of former Chief Minister and General Secretary of the AIADMK, Ms. Jayalalithaa would have been laughable had the issue not been so serious with far-reaching consequences. Asking the Center to impose Article 356 in the state, Jayalalithaa also made the preposterous demand that a state of Emergency be declared in Tamil Nadu. Jayalalithaa justified her demand on the ground, "This incident proves that the Tamil Nadu police have now become a violent force". Jayalalithaa may think the people of Tamil Nadu have short memories but it was she who ran Tamil Nadu like a police state in the wake of the arrest and immoral incarceration of the venerable Peethathipathi of the Kanchi matham to brutally quell all protests and demonstrations against her.

In recent past, barely three months ago, on 13th November, 2008, Jayalalithaa had castigated the state government and the very same "violent" police force for their "inaction" and for being mute spectators when a group of scheduled caste students of the Madras Law College mounted a murderous attack against caste Hindu students inside the college campus under the very eyes of the police who were stationed outside the college; the police cannot enter educational institutions (like they cannot enter our courts) unless summoned by the head of the institution, the Dean or the Principal. Jayalalithaa faulted the police force for not entering the college campus despite being witness to the life-threatening attack. The police was damned then because it didn't. The police force is damned today because it did.

The cause for the Law College clashes in November 2008 was overtly political and projected as a caste conflict but the real cause for the homicidal attack was covert and religious. Unless the silence on this sensitive issue is broken and the truth spoken loud and clear, the poison that is coursing within the Tamil Nadu Bar and Judiciary, emaciating and wasting this important body, cannot be identified and neutralised; and this bodes very ill for democracy which ultimately rests on the character of the judges. Judges, let us recall emerge only from among the ranks of lawyers; the Tamil Nadu pool contributing to the nation's total tally of judges is today contaminated. Politically motivated or politically expedient diagnosis of this malaise will not check, much less cure the disease.

The majority of scheduled caste students in all government-aided educational institutions are Christians; either first-generation or second generation converts. Tamil chauvinism, like Islam and Christianity, is driven only by politics and has only political objectives as its raison d'etre. Capturing the state, failing which secession from the mother country is the objective of Tamil chauvinism. The LTTE is the most telling example of this contention. Unlike Marathi or Kannada chauvinism, Tamil chauvinism spills over into contiguous neighboring Sri Lanka and like the murderous and secessionist Nagas of the North-east who want to establish a Greater Nagaland, the Tamil chauvinists of Sri Lanka and Tamil Nadu desire to establish a greater Tamil nation. It is not a coincidence that Tamil chauvinists, like the Nagas, are in the main Christians.

The coastal communities and entire districts of Tamil Nadu are almost totally Christian or Muslim with irreligious, viciously anti-Hindu Dravidian Tamils constituting the cadre of the two main and other sundry, rising splinter Dravidian political parties who form the backbone of Tamil chauvinism - the DMK, the AIADMK, the PMK, the DMDK and MDMK. The communist parties habitually throw in their lot with the electorally successful anti-Hindu and anti-nation Dravidian party or coalition. It bears mention that the LTTE has the backing of the Church in Sri Lanka and Tamil Nadu and also that the Sri Lankan Muslim population is almost totally Tamil-speaking. This is separatist, secessionist Tamil chauvinist poison brew and it is this brew which is contaminating all educational institutions including the Madras Law College and other Law colleges in the state and all educational institutions. The extent of Church penetration by way of the growing numbers of Christians in these parties and through direct and indirect funding of these political parties can be gauged from the fact that all Dravidian parties met the US Consul-General in Chennai on the 20th of February pleading with him on bended knees for American intervention in Sri Lanka to protect the Tamil people! They have thus signaled that their agenda in Sri Lanka is different from that of their national government. If these parties can ask for US intervention in Sri Lanka which is not in India's national interest, tomorrow they may ask for the same in India if the national government is inimical to the political objectives of Islam or Christianity. Anti-Hindu Tamil chauvinism rests only on the support base of these so-called minority religions.

Non-Hindu and anti-Hindu Tamil chauvinist students go on to become Heads of Department, Deans, Vice-Chancellors and other important people in Tamil Nadu's fully or partially aided educational institutions while the same species of students in Tamil Nadu's Law Colleges aspire to become Government Pleaders, judges in the subordinate judiciary and eventually, god help us all, judges of the Madras High Court and thereafter transferred on promotion to other states. The penultimate stop in the journey is eventual vertical ascension as lawyers or judges in the Supreme Court, culminating as Chief Justice of India. All right-thinking patriots in the nation's Bar and Judiciary owe it to themselves and to the nation to cleanse the Madras Bar pool of this poison.

The clash between two sections of students in November 2008 in the Madras Law College was between students belonging to one caste which is Hindu and students belonging to the scheduled castes who are in the main, Christians or anti-Hindu irreligious Dravidian Tamil chauvinists. The coterie around Jayalalithaa comes from this Hindu community and given Jayalalithaa's new love for Christianity and the Church, the November clashes placed her literally on the horns of a political dilemma. She and the ruling DMK sought the most politically expedient escape route; they hanged the policeman. The then Commissioner of Police R Sekhar was removed summarily as was the Joint Commissioner (North) Abhay Kumar Singh. Because Tamil Nadu's dangerous anti-nation politics will not permit them to diagnose the problem correctly, the cure was just as faulty and destined to fail. Transferring senior police officers for the rowdyism, goondaism and terrorism of the students of the Law College in November did not prevent or deter the shameful happening in Court Hall 3 on the 17th of February or the events that followed it as a direct consequence of political inaction, silence and even capitulation over the murderous attack by the scheduled caste lawyers on Dr. Subramaniam Swamy, police men, women and officers and others in the court on that day.

The secular print and media, with no knowledge or understanding of the intricacies of Tamil Nadu's politics and its contrived political links with Sri Lanka's politics, are also guilty of choosing the easy route towards TRPs. They have been guilty of great disservice to their chosen profession by not informing or educating the people about the truth of the events. The police and the army are the favorite whipping boys but the media must pause and introspect – what will be the state of the nation if the police and the army one day simply refused to act. Which forces will benefit the most? The terrorist components of Islam, Christianity and Communism have forged partnerships and are a seamless web. Media coverage of the growing lawlessness of the scheduled caste students and lawyers of the Tamil Nadu Law Colleges and the Bar is ridden with political clichés and hackneyed phrases of police excesses. The violence in the state is growing because Dr. Swamy allegedly referred to the lawyers derogatorily by their caste name and the rowdies want Dr. Swamy arrested. The goonda lawyers are also burning the effigy of DGP Jain for ordering the Swift Action Group to move into the court premises in response to the vandals setting fire to the police station located inside the court. Under the circumstances, to prevent being blamed for inaction, the DGP had no other option but to deal with the rampaging mob in a manner he considered appropriate and effective.

Dr. Swamy is a "brahmin dog" and DGP Jain is an "invading Aryan". The scheduled caste Christian converts and the anti-Hindu Dravidian scheduled caste Tamils have been supported by all Dravidian political parties with the right to verbally and obscenely abuse and physically assault Hindus. This organized group when faced by resistance promptly seeks refuge in the law accusing the victims of having denigrated them by abusing them by their caste name. This is now a well-known and expected ploy and always succeeds in breaking the spirit of even the sturdiest Hindu resistance to their bullying and abuse. They are doing the same with Dr. Swamy now and instead of asking to see the court order wherein the judges have attested to the lawyers abusing Dr. Swamy as "brahmin dog", the media is propagating the lawyers' version and adding fuel to the well-planned fire of caste war.

Caste Hindus are known to retaliate in equal and appropriate measure to anti-Hindu provocations but Brahmins are soft targets. The war here is not Brahmins against scheduled castes but Christians and Dravidian Tamils against Hindus via the Brahmins. The bonus in this war is beating up policemen and burning police outposts and police jeeps and cars. If in the violence they get to beat up the police, that constitutes victory in the minor battle. It was so in 1998, it was so a decade later in 2008 and it continues to be that way in 2009. The war will be won when Tamil Nadu goes the Kerala Way. I think it has already gone that way and far beyond.

Friday, 6 February 2009

ஸ்ரீலங்காவில் படுகொலை செய்யப்படும் தமிழ் இந்துக்கள்

tamils-lankaஇலங்கைவாழ் தமிழனின் கதை மிகத் துயரமானது. நெடுங்காலமாக நடந்து வருவது. கண்ணீர்த்துளி வடிவிலிருக்கும் இலங்கை அங்குள்ள தமிழர்களின் குருதித் துளியாக மாறிக்கொண்டிருக்கிறது. ஆம், அங்கு நிகழ்ந்து கொண்டிருப்பது இனப்படுகொலை!

அந்த நாட்டின் ஆதிகுடி மக்கள் நம் தொப்புள்கொடி உறவுகளான தமிழ் இந்துக்களே. ஆனால் ஆளும் சிங்களவர்கள் கையில் சிக்கி அவர்கள் இரண்டாம் தரப் பிரஜைகளாக ஆக்கப்பட்டனர். கல்லூரியில் இடம் கிடையாது. அரசுப் பணி கிடையாது. அடிப்படை வாழ்வாதாரம் கிடையாது. உரிமைகள் மறுக்கப்படுகின்றன. வெளிநாட்டில் புலம் பெயர்ந்தால்தான் அவர்களுக்கு வாழ்வு என்னும் நிலை இன்று.

அதுமட்டுமல்ல, ஓடிக்கொண்டிருக்கும் பஸ் நள்ளிரவில் நிறுத்தப்படும். அதிலிருந்து தமிழர்கள் மட்டும் கீழே இறக்கப்படுவர். இரக்கமின்றிச் சுட்டுக் கொல்லப்படுவர். பஸ் கிளம்பித் தன்வழியே போகும். பஞ்சாபில் காலிஸ்தான் போராட்டம் உச்சத்தில் இருந்த காலத்தில் இந்துக்களுக்கு நடந்த அதே கதை, அதற்குப் பல பத்தாண்டுகளுக்கு முன்னரே ஸ்ரீலங்காவில் தமிழ் இந்துக்களுக்கு நடந்தது. வரலாற்று ரீதியாக சிங்கள பௌத்த மதக் கோட்பாடுகளில் உதித்து, காலனியத்தால் உருவாக்கப் பட்ட பிரிவினைக் கொள்கைகளில் வளர்ந்து, பின்னர் காட்டுத் தீயெனப் பரவிய சிங்கள இனவாதமும், அத்துடன் இணைந்து கொண்ட பௌத்த மதவெறியும் தமிழ் இந்துக்களை என்றென்றும் தங்கள் ஆக்கிரமிப்பின் கீழ் வைத்திருக்க வேண்டும் என்று கருதிச் செயல்பட்டதே காரணம். நாம் பேசுவது 50 ஆண்டுப் பழைய கதை. அதை நமது பாரதி பார்த்திருந்தால்

நாட்டை நினைப்பாரோ? - எந்த
நாளினிப் போயதைக் காண்பதென்றே அன்னை
வீட்டை நினைப்பாரோ? - அவர்
விம்மி விம்மி விம்மி விம்மியழுங் குரல்
கேட்டிருப்பாய் காற்றே! துன்பக்
கேணியிலே இந்துத் தமிழர் அழுதசொல்
மீட்டும் உரையாயோ? - அவர்
விம்மி யழவுந் திறங்கெட்டும் போயினர்

என்று பாடியிருப்பான்.

இந்த அவலமான சூழ்நிலையில்தான் அங்கே பல போராட்டக் குழுக்கள் தோன்றின. ஈழ தேசிய விடுதலை முன்னணி (ENLF), தமிழ் ஈழ விடுதலை அமைப்பு (TELO), ஈழப் புரட்சி மாணவர் அமைப்பு (EROS), தமிழ் ஈழ விடுதலைக்கான மக்கள் அமைப்பு (PLOTE), ஈழ மக்கள் புரட்சி விடுதலை முன்னணி (EPRLRF) என்று வெவ்வேறு பெயர்களில் ஒரே நோக்கத்துடன் அமைப்புக்கள் தோன்றவேண்டுமானால் மக்கள் எத்தனை துன்பங்களுக்கு ஆளாகியிருக்க வேண்டும்!

தமிழ் நாட்டில் முதல்வரோடு சேர்ந்து நீலிக்கண்ணீர் வடிக்கும் முஸ்லிம்கள் அங்கே தம்மைத் தமிழராகக் காட்டிக்கொள்ளவோ, போராட்டத்தில் தோள்கொடுக்கவோ இல்லை. மாறாக, வழக்கம்போல இந்து வழிபாட்டிடங்களை அவமதிப்பதிலும், இந்துக்களைப் புண்படுத்துவதிலும் தமக்கிருந்த ஆர்வத்தையும் திறமையையும் முழுவீச்சில் காண்பித்து வெந்த புண்ணில் வேல் பாய்ச்சி வந்தனர்.

தமிழ் இந்துக்கள் முதலில் கேட்டது சமத்துவம்தான், தனி ஈழமல்ல. அதைத் தர மனமில்லாத பௌத்த சிங்களவர்கள் அரசு எந்திரத்தின் மூலம் கட்டற்ற வன்முறையைத் தமிழ் மக்கள் மீது அவிழ்த்து விட்டனர். அரசின் வன்முறை பொறுக்க முடியாத நிலையை எட்டிவிடவே, நிலையில் மேற்கூறிய அமைப்புகள் வன்முறையைக் கையிலெடுத்தன. ‘ஐந்து கிராமமல்ல, ஐந்து ஊசிமுனை இடம்கூடத் தரமுடியாது’ என்று பாண்டவர்களிடம் அடாவடியாகப் பேசி மறுத்த துரியோதனர்களுக்கும் இவர்களுக்கும் சற்று வித்தியாசமில்லாத நிலை ஏற்பட்டது. தமிழ் இந்து சமத்துவக் கோரிக்கை தமிழீழப் போராக மாறியது.

காலக்கிரமத்தில் ஈழ விடுதலை அமைப்புகள் ஒன்றிணைந்தன. தனித்துப் போராடுவோம் என்று சொன்ன போட்டி அமைப்புகளைத் தீர்த்துக்கட்ட பிரபாகரன் தயங்கவில்லை. ‘ஆயுதம் தாங்கிய பெரும் போராட்டமே’ வழி என்று இறங்கிவிட்ட வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரனின் செவிகளுக்கு மிதவாதம் கசந்தது. கசப்பதில் தவறில்லை, ஆனால் மிதவாதிகளையும் ஒழித்துக்கட்டுவதே தீர்வு என்றும் கருதினார். தமிழ் மண்ணிலேயே வேறு அமைப்பைச் சேர்ந்த இலங்கைத் தமிழ்த் தலைவர்களைப் புலிகள் சுட்டுக் கொன்றது சரித்திரம். படிப்படியாகப் பிற அமைப்புகள் புலிகளோடு சங்கமமாகிவிட்ட பின், ‘ஈழத் தமிழர் பாதுகாவலனாக’ வரித்துக்கொண்ட எல்.டி.டி.ஈ. என்ற வேலியே பயிரை மேய்ந்த கதையும் நிறைய வெளியானதுண்டு.

எண்ணெய்ச் சட்டிக்கும் எரியும் அடுப்புக்கும் இடையே எதைத் தேர்ந்தெடுப்பது என்கிற கேள்விதான் இப்போது.

tamil-refujeesபுலிகளின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த பகுதிகளைக் கருணையற்ற, எந்த வரைமுறைகளுமற்ற தாக்குதலால் கையகப்படுத்திக் கொண்டே வந்த ஸ்ரீலங்கா அரசு, முல்லைத்தீவின் ஒரு சிறிய பகுதிக்குள் அவர்களை நெருக்கிக் கொண்டு சென்று அடைத்திருக்கிறது. நிலவறைகளில் (பங்கர்) புலிகளோடு சாதாரணத் தமிழர்கள் - பெண்கள், முதியவர், குழந்தைகள் உட்பட - பதுங்கியிருக்கிறார்கள். ‘போராளியல்லாதவர்கள் தப்பித்துப் போகட்டும்’ என்று கூறி இரண்டு நாள் போர்நிறுத்தத்தை ராஜபக்சே அறிவித்தார். சாதாரண மக்கள்தாம் தமக்குக் கேடயம் என்பதை நன்குணர்ந்த புலிகள் அவர்களைத் தப்பிப் போகவிடவில்லை. மற்றொன்று, அப்படியே போனாலும், தப்பிவந்த எல்லோரையும் சாதாரண மக்கள் என்று ஸ்ரீலங்கா அரசு நம்பாது. தகவல் பெறுவதற்காக அவர்களில் பலர் கொடுமைப்படுத்தப் படுவார்கள். அந்த அச்சமும் இருந்திருக்கும்.

ஆயிரத்துக்கு அருகிலுள்ள எண்ணிக்கையிலான புலிகளும், ஏறத்தாழ ஒன்றரை லட்சம் பேர் குடிமக்களும் இப்போது மீண்டும் வரைமுறையற்ற தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியிருக்கிறார்கள். அதில் மருத்துவமனைகளும் அடங்கும். மருத்துவமனையைத் தாக்கியதில் 5 பேர் இறந்திருக்கிறார்கள், ஏராளமான பேர் காயமுற்றிருக்கிறார்கள்.

நமக்கு வன்முறையில் நம்பிக்கையில்லை. சாதாரணமாகப் பசு வதையைக் கண்டிக்கும் இந்து சாத்திரங்களும் ‘தன்னைத் தாக்க வரும் பசுவையும் கொல்லலாம்’ என்று கூறுகின்றன. இன்றைய சட்டமும் அதை அனுமதிக்கிறது. அப்படிப்பட்ட ஒரு நிலையில்தான் LTTE கையில் ஆயுதம் எடுத்தது என்பதைப் புரிந்துகொள்கிறோம்.

பிரபாகரன் மலேசியாவில் ஒளிந்து கொண்டிருக்கலாம் என்ற வதந்தி கிளம்பிய உடனே அந்த அரசு “நாங்கள் இந்தியா, ஸ்ரீலங்கா ஆகியவற்றோடு இணைந்து இதை ஆய்வு செய்வோம்” என்று கூறியது. அதன் ஆர்வத்துக்குக் காரணம் பிரபாகரனைப் பிடிப்பதோ, ஸ்ரீலங்காவில் அமைதி கொண்டுவருவதோ அல்ல. மலேசியாவிலும் இந்துக்கள் ஒடுக்கப்படுகிறார்கள். அவர்களது வழிபாட்டு உரிமைகள் மறுக்கப்படுகின்றன. மாறாக, மலேசியாவில் தமிழ் இந்துக்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடி வரும் HINDRAF அமைப்புக்கும் புலிகளுக்கும் தொடர்பு இருப்பதாக மலேசிய அரசு கருதுவதே காரணம். “எங்களை ஒடுக்குகிறார்கள், உதவி செய்யுங்கள்” என்று ஹின்ட்ராஃப் பிரதிநிதி தமிழகத்துக்கு வந்து கேட்டபோது தோழர் தா. பாண்டியன் “முதலில் உங்கள் அமைப்பின் பெயரில் இருக்கும் ‘ஹிந்து’ என்ற சொல் இருக்கும்வரை உங்களை யாரும் ஆதரிக்கமாட்டார்கள்” என்று அறிவுரை கூறியது நினைவிருக்கலாம். ஒருகாலத்தில் யாழ்ப்பாணத்தில் தமிழருக்கு விமானம் மூலம் உணவுப் பொட்டலங்களை இந்திரா காந்தி அம்மையார் போட வழிசெய்தபோது, “காஷ்மீரில் பாகிஸ்தானோ சவூதி அரேபியாவோ உணவுப் பொட்டலங்களைப் போட்டால் ஒப்புக்கொள்வீர்களா?” என்று கேட்ட அதே புண்ணியவான்தான் இவர்.

tamils-deadஇன்று ஸ்ரீலங்காவில் இந்துத் தமிழன் முழுவதுமாக அழிக்கப்படப் போகிறான் என்ற நிலைமை வந்துவிட்டதோ என்று நம் மனதில் ரத்தம் கசிகிறது. தமிழகத்தில் மழையில் கொண்டுவந்து ஒன்றும் புரியாத மழலைகளை நிறுத்தும் மனிதச் சங்கிலிகளாலோ, தனிமனிதர்கள் தம்மைத் தாமே நெருப்பிட்டுக் கொள்வதாலே ராஜபக்சேவின் மனம் மாறப்போவதில்லை. ‘இங்கே நடப்பது ஹிட்லர் நடத்தியது போன்ற இன அழிப்பு’ என்ற சரியான வாதத்தை, சரியான ஆதாரங்களோடு, தக்க இடத்தில் அமர்ந்திருக்கும் நபர்கள் மூலம், ஐ.நா. சபை உள்ளிட்ட பன்னாட்டு அமைப்புகளில் எடுத்துக் கூறி, உலக நாடுகளின் கண்களைத் திறக்க தமிழக முதல்வரும் பாரதப் பிரதமரும் முயற்சி எடுக்க வேண்டும். அதை விட்டுவிட்டு வெறும் உண்ணாவிரத நாடகங்களும், வீராவேசப் பேச்சுகளும், எரிகின்ற உடல்களில் குளிர்காய்வதும் கணந்தோறும் உயிர்விட்டுக்கொண்டிருக்கும் இலங்கைத் தமிழ் இந்துக்களின் உயிரைக் காக்காது.